cerita dari sahabat Allahyarham Ahmad Ammar
Bismillah...
Assalamualaikum warahmatullahi wabarakatuh.
Oleh kerana ramai yang bertanya dan ingin mengenali lebih
dekat siapa Al-Marhum Ahmad Ammar Bin Azam yang baru-baru ini menggemparkan
ummah dengan pemergian beliau menghadap Ilahi. Maka saya sebagai sahabat
sepengajian beliau di Turki berasa bertanggungjawab untuk memperkenalkan serta
mem-promote-kan segala kebaikan yang
beliau pernah lakukan semasa hayatnya mudah-mudahan ia dikira ilmu bermanfaat
yang ditinggalkan beliau (yang mana pahalanya berterusan sehingga kiamat).
Harap kepada siapa yang baca, bacalah sampai tamat. Maaf ia agak panjang dan
akan mengambil masa paling kurang 20 minit dengan banyak ayat yang tak
tersusun.
Beliau antara student Malaysia
terawal (beliau batch ke-2, saya ke-4 walaupun sampai sekarang student Malaysia
di Turki tak sampai 35 orang pun) yang melawan arus perdana apabila memilih
Turki sebagai destinasi pengajian setelah SPM. Sebab tu kami panggil beliau
Abang Long. Agak aneh, seorang yang pernah dinobat sebagai pelajar kedua
terbaik SPM 2010 di RMC dengan pencapaian 9A1 1A2 memilih untuk sambung di
Turki, negara yang sering dilabel sebagai negara Eropah yang 'sakit'. Sepatutnya
beliau ke tempat yang lebih berprestij. Dah la ambil Turki, ingatkan ambil
medic ke, atau engineering , tengok-tengok ambil
sejarah, bidang yang sering diambil oleh student gred C dan D, sejarah
Uthmaniyyah pulak tu. MashaAllah! Bila pertama kali saya tanya beliau kenapa
pilih Turki dan ambil sejarah. Jawapan beliau,
Turki ni
dulu pernah jadi pusat Dunia Islam 600 tahun, takde kuasa dunia yang lagi lama daripada tu, negara lain pun respect dan
tunduk dengan Turki, kenapa kita tak bangga, tu sejarah kita. Kita boleh
kembalikan balik sejarah tu. Lepas tu kita ni dah belajar tinggi-tinggi,
last-last orang yang belajar lebih-lebih kurang pulak control kita. Sebab tu
ana ambil sejarah.
Cukup tersentak dengan jawapan tajam beliau.Beliau seorang
yang sangat pendiam, tapi sekali beliau cakap, semua orang nak dengar dan akan
ingat apa yang beliau cakap. Beliau juga sangat susah nak gelak ketawa, tapi
sekali beliau ketawa semua orang ingat bila dan apa yang buat beliau ketawa.
Beliau jangan haraplah nak bercakap dengan perempuan, sangat kekok kalau beliau
dalam situasi tersebut.
Pernah sekali beliau bawa student Malaysia overseas yang datang cuti di Turki dan
kebetulannya perempuan, oleh kerana beliau malu nak beritahu kat perempuan
tersebut, beliau call seorang sahabat kami yang ambil master di Turki untuk
tolong beritahu perempuan tu apa yang dia nk beritahu.
Padahal beliau ada depan perempuan tersebut. MashaAllah, begitu sekali beliau
menjaga dirinya.
Beliau seorang yang sangat rajin menolong, kalau ada program
apa-apa di rumah, beliau orang yang pertama sampai untuk bantu bentang tikar,
sapu-sapu, kadang-kadang masak dan hidangkan makanan. Beliau jugalah yang last
sekali balik sebab nak bantu gulung tikar, sapu-sapu balik, basuh pinggan dan
bungkuskan makanan. Sungguh luar biasa akhlak serta tingkah laku beliau. Beliau
sangat sopan santun, sangat berjaga-jaga ketika bertanya dan sangat
berdisiplin. Sebab beliau pernah cakap,dulu masa kecik-kecik memang kuatlah
main-main tapi lepas masuk RMC memang kena train habis.
Saya cukup rapat dengan beliau dan keluarga beliau malah
saya mengenali bapa beliau Hj. Azam sudah 10 tahun. Mana tidaknya, masa first
time saya ngaji depan orang umur 8 tahun, atas permintaan bapa beliau lah yg
ketika itu masih Presiden ABIM, sejak itu lagi saya aktif dalam program ABIM
dan WADAH sehingga kini. Sejak saya sampai di Turki, kalau sabtu ahad, saya
akan pergi ke rumah beliau dekat Fetih Mahallesi (hari-hari lain saya di asrama
Turki), makan sama-sama, beliau masak, bersukan, berdiskusi sampai tulis kt
whiteboard dan akan tidur di biliknya. Antara cara beliau ialah sebelum tidur
dan bangkit dari tidur, beliau akan tepuk tilam dan baca 3 surah Qul, pada masa
tu saya ingat mungkin dari sek.menengah lagi kot dia macam ni. Beliau sering
tidur lewat kerana membaca buku (buku-bukunya banyak yang dah rabak dan banyak
tulisan menunjukkan yang memang beliau membacanya). Bulan lepas, saya diminta
untuk bentang mengenai sejarah Uthmaniyyah di laman Universiti Terbuka Anak
Muda (UTAM), beliaulah yang saya jadikan rujukan utama. Beliau pun beritahu laa
buku-buku dan article-article sebagai persediaan untuk saya. Beliau juga
cadangkan supaya setiap minggu mesti ada student yang akan present mengenai
apa-apa ikut bidang masing-masing.
Ketika Eid Adha yang lalu, kami (student Malaysia) berkumpul
bersama-sama selama seminggu. Dalam seminggu tu ada 1 hari full program dari
pagi sampai malam. Kami dibahagi-bahagi ikut kumpulan. Ditakdirkan Allah,
kumpulan saya diketuai oleh beliau. Tapi yang lawaknya nama kumpulan saya yang
beliau beri, oleh sebab beliau sangat suka Sultan Muhammed Al-Fatih, maka nama
kumpulan kami yang beliau bagi ialah 'Fatih V ar Mı?' yang bermaksud 'Fatih
ade ke?'. Sangat kelakar sebab nama kumpulan kami soalan. Jadi setiap kali
nama kumpulan kami dipanggil, semua akan ketawa terbahak-bahak termasuk kami
dan beliau sendiri. Tugasan kami adalah pergi ke muzium Atatürk dan buat
sedikit research. Dalam muzium itu, beliau seolah-olah jadi penceramah apabila
segala gambar-gambar yang ada dalam muzium tersebut beliau terangkan dengan
detail lebih daripada petugas-petugas muzium terangkan pada kami.
Ada sekali tu time makan malam di rumahnya, beliau cerita
pengalaman beliau semasa mengikuti misi kemanusiaan di Syria. Beliau kata,
Ana ni
bukannya reti Arab.
Semua orang yang menyertai misi ini tahu bahasa Arab dan
bila tentera Syria tanya dari mana datang, mereka jawab "Syria" (walaupun
bukan sebenarnya). Bila sampai turn beliau ditnya, beliau jawab
"Maliziya", terus tak dapat masuk. Alhamdulillah, beliau berjaya juga
cari jalan belakang dan masuk pada waktu malam secara sembunyi. Sebelum beliau
pergi, beliau pernah kata,
Ana kalau
tengok perempuan-perempuan Turki ni mesti rasa macam nak kena kahwin dah ni,
tak tahu sebab apa.
Ketika beliau bermalam di wad hospital Syria, beliau
terdengar bunyi bom yang sangat kuat, terus beliau mengucap dan bersedia untuk syahid
(kerana salah satu tujuan beliau ke Syria juga adalah untuk syahid). Kemudian
takde apa-apa berlaku beliau terus tidur. Dalam tidurnya beliau bermimpi
bertemu bidadari. Ketika hari terakhir beliau di Syria, beliau ada bertanya
dengan seorang pemandu di Syria (kebetulan driver tu boleh cakap Inggeris
sikit-sikit)
Kenapa
pemuda-pemuda kat sini berani betul dan nak syahid?
Driver tu jawab,
Pemuda kat
sini dah tak pandang dah harta-benda dan wanita-wanita, diorang semua hanya
tunggu Syurga dan bidadari Syurga, sebab tu diorang nak syahid.
Beliau pun ceritakan apa yang beliau mimpi, driver tu kata,
Awak ni
boleh mati syahid ni.
Sekembalinya beliau ke Istanbul dengan selamat, kami pun
(pasal baru habis baca buku 'Kemenangan yang Tertangguh' oleh saudara Hasbie
Muda) gelarkan beliau 'Syahid yang Tertangguh'. Bila beliau cerita pada kami
yang beliau mimpi. Kami semua gelak dan kata,
Anta ni
kuat sangat bergurau.
Namun hari-hari berikutnya beliau memang berubah, setiap
kali beliau pandang perempuan, tiada apa-apa yang dirasainya.
'Ajeeb!!!
Pernah juga beliau minta pada saya,
Anta tolong
ngaji time ana kahwin nanti ye.
Sy pun jawab sambil tersengih,
Dah dekat
ke? Dengan orang mana?
Beliau jawab,
Ana mintak
ayah ana carikan, ayah nak cari orang Bosnia.
Katanya sambil berseloroh. Beliau juga cakap,
Nanti kalau
kata ana meninggal kat sini pun anta tolong ngaji juga sikit paling-paling pun
Qul huAllah pun ok la.
Saya pun jawab,
Tak yah laa
cakap-cakap macam tu.
Beberapa hari sebelum beliau pergi menghadap Yang Maha Esa,
kami bertemu dalam satu majlis makan malam di Çamlıca.Turut dihadiri oleh
Menteri Pelancongan, Dato' Seri Nazri Aziz. Kebetulan beberapa hari sebelum itu
pula, saya berkesempatan bertemu dengan Menteri Luar Turki, Dr. Ahmet Davutoğlu
(nanti saya terangkan kenapa saya selitkan nama Dr. Davut). Beliau tanya saya
macam mana boleh jumpa Dr. Davut sebab beliau nak sangat jumpa dengannya. Saya
jawab Dato' Seri Anwar Ibrahim yang bawa jumpa masa dia datang Beşiktaş hari
tu. Beliau kata Dr. Davut seorang yang sangat bijak. Gandingan EGD (Erdoğan,
Gül, Davutoğlu) sahaja dah boleh gerunkan musuh-musuh Turki. Pada malam itu
beliau bercakap banyak lebih dari biasa.
HasbunAllahu wani'mal wakeel! Wallahi, tak saya
sangka-sangka itulah pertemuan perpisahan kami di ardhillah ini kerana 2 hari
selepas itu, insan yang sudah saya anggap seperti abang dan murobbi telah
dipanggil menghadap Tuhannya. Beliau pergi meninggalkn kami dan ummah buat
selama-lamanya. Saat beliau ingin melintas di jalan raya, kaki beliau
tergelincir kerana jalan memang agak licin, terus dilanggar sebuah ambulan kena
bahagian bahu beliau (faham-fahamlah ambulan Turki laju macam mana). Kami terus
ke hospital untuk urusan forensik. Ibu bapa beliau tiba di airport pada
besoknya dengan keadaan yang cukup tenang (saya tak pernah melihat wajah
setenang mereka yang baru sahaja kehilangan seorang permata yang lebih awal
dipanggil olehNya, malah beliau merupakan satu-satunya anak lelaki dalam
keluarga). Saya masih tak dapat terima hakikat ketika itu, ia seperti mimpi.
Setelah jenazah dimandikan, kelihatan peluh masih ada pada wajah beliau. Saya kenal
muka beliau time tidur dan begitulah wajah yang sama pada ketika itu, memang
rasa macam nak kejutkan je. Namun Allah lebih menyayangi beliau.
Ketika jenazahnya disolatkan di Masjid Ayyub Al-Ansaari,
ribuan yang hadir. Pada ketika itu, saya yakin beliau seorang yang tiada musuh.
Rakan-rakannya sama-sama ponteng kelas pada hari itu sebab lecturer-lecturer
pun tak datang universiti semata-mata untuk bersama solatkan jenazah beliau.
Saat dikebumikan di perkuburan Eyyüp Sultan Camii, ramai yang tak sangka beliau
boleh ditempatkan di situ (kerana perkuburan tersebut juga ada makam sahabat
Rasulullah SAW, Abu Ayyub Al-Ansaari serta para mukminin yang lain, jadi agak
luar biasa kalau orang yang tiada kaitan dengan kerajaan, tambahan pula
foreigner untuk ditempatkan di situ) MasyaAllah! Ketika itu, kawan-kawan
universiti beliau turut memakai lencana gambar beliau pada pakaian
masing-masing. Dalam video, sebenarnya bukan saya dijemput untuk baca surah
Al-Ikhlas (tak seperti yang tertera dalam video), tapi sayalah yang minta untuk
baca. Saya cakap dekat Hoca bahawa Al-Marhum pernah minta saya baca pada masa
ini. Saya pun baca surah Al-Ikhlas sebnyak 3 kali (dalam video tu kali pertama),
kali ke-2 dan ke-3 saya sebak dan tak dapat menahan air mata yang mengalir
mengenangkan permintaan beliau semasa hayatnya yang pada masa itu saya fikir
beliau bergurau. Setelah selesai urusan pengkebumian, bapa beliau jumpa dan
kata pada saya sambil senyum,
Nanti baca
lama-lama lagi.
Saya terdiam, hati saya kata 'pakcik ni tak rasa sedih
ke?', saya lebih emosi dari bapa beliau ketika itu. Pada keesokan harinya,
bapa beliau mendapat panggilan telefon dari Dr. Davut yang turut mengucapkan
takziah. SubhanAllah, siapa sangka orang yang teringin sangat beliau nak jumpa
semasa hidup tapi tak berkesempatan. Namun saat beliau pergi, turut mendapat
pengetahuan orang itu. Beberapa hari yang lalu, fakulti beliau di Universiti
Marmara telah menanam sebatang pokok yang diberi nama sempena nama beliau.
Papan utama di Marmara Universiti tertera "AHMET
AMMA R, BİZ ÇOK SEV İY ORUZ" yang
bermaksud "Kami amat merinduimu, A hmad Ammar". Bapa beliau
tatkala melihat suasana tersebut kata pada saya sambil menggeleng kepala,
Ini bukan
anak yang pakcik didik ni, mesti ada orang lain yang didik dia sampai ke tahap
ini.
Last sekali sebelum beliau pergi, status terakhir beliau di
FB, surah Taubah ayat 111 yang mana Allah berfirman,
"Sesungguhnya Allah membeli orang-orang
mukminin, diri mereka serta harta mereka dengan memberikan syurga untuk
mereka."
Cukup memberi kesan kepada sesiapa sahaja yang membacanya.
Saya redha beliau tetap telah pergi. Hanya ilmu, nasihat dan semangat yang
beliau tinggalkan pada saya. Kalau dulu orang sebut 'Fatih var mı?' pasti
akan ketawa terbahak-bahak, namun kini kalau disebut lagi, hanya wajah beliau
yang akan dikenang dan air mata akan mengalir. Ramai di antara kami ingat apa
yang jadi pada beliau akan menjadi kerisauan ibu bapa di luar untuk menghantar
anak-anak mereka ke Turki.
Namun kuasa Allah, rupa-rupanya beliaulah pencetus dan
pembuka mata kepada masyarakat untuk mula mengenal apa itu Turki di samping
menjalinkan hubungan yang erat antara Malaysia dan Turki. Sungguh, beliau
hebat, hebat, memang hebat!!! Moga dengan hanya menonton video ramai lagi
pemuda-pemuda yang akan mengikut jejak wira Uthmaniyyah ini. Saya pasti dan
akan selama-lamanya mencemburui beliau.
"Abang
Long Ammar Ağabey. Seni çok seviyorum."
Doakan beliau ditempatkan bersama para mukminin.
Al-Faatihah.
MUHAMMAD BiN AHMAD ZAHiD
20/11/2013
İSTANBUL,TÜRKİYE
Comments
Post a Comment